गजल (आमाको प्रत्युत्तर पत्र, छोरालाई)

तिम्रो चिठी पाएपछि धेरै आँसु झरे छोरा
होसमा छु कि बेहोसमा दोधारमा परे छोरा

चर्को घाममा ढुंगा फोर्छु भन्थ्यौ तिम्ले विदेशमा,
यहीं पनि सुन फल्छ त्यति दुःख गरे छोरा

त्यसै पनि लुरे थियौ, झनै धेरै दुब्लायौ कि !
आठ घण्टे ड्युटी भन्थ्यौ, सोह्र घण्टा छ रे छोरा

आजसम्म काम गरेको तलव बुझी आउ भो घर
कसले हेर्ला बहिनीलाई यत्तिकै म मरे छोरा

मीठो खान, पार्लर जान आज–भोलि नपाएर,
बुहारी र नाति पनि माइतै बसाईं सरे छोरा

अन्तिम मिति आइसक्यो, घरमा पैसा छैन कत्ति,
के भनेर पठाउने हो, आउँछन् साहू भरे छोरा

खर्च बढ्यो महंगीले बैनीको फि तिरिएन,
अभावैमा बाँच्ने हाम्रो कस्तो कर्म हरे ! छोरा

सरकारी जागिरे छ, भर्ती भयो साथी पनि,
तिमीभन्दा कमजोर थियो तिम्रो साथी नरे छोरा

अब त खै ! एक दुई वर्ष–भन्दा धेरै बाँच्दिन कि ?
होसै छैन, पीरै–पीरले भै’छु बर–बरे छोरा

सन्ध्या भण्डारी तथा विना भण्डारी
फर्साटिकट, रुपन्देही
नेपाल